Sumber: АrсhDаilу
Apakah Ekonomi Langganan dalam Konteks Pengeluaran Seni Bina?
Langganan dengan cepat menjadi sebahagian daripada kehidupan seharian. Sebagai contoh, platform penstriman telah menggantikan sepenuhnya keperluan untuk memiliki kaset video, manakala perkhidmatan perkongsian perjalanan sebahagiannya meliputi keperluan untuk memiliki kereta persendirian. Langganan sebahagian besarnya difahami sebagai perkhidmatan digital, tetapi trend baharu menunjukkan bahawa konsep yang sama boleh dipindahkan ke objek fizikal dalam masa terdekat. Daripada memiliki peti sejuk, mesin basuh atau mentol lampu, seseorang boleh mendapatkan langganan untuk memastikan kesegaran hasil, pakaian bersih dan rumah yang terang.
Konsep ini dikenali sebagai “ekonomi berasaskan langganan”, varian daripada tanggapan “ekonomi bulat”. Ia menganggap bahawa daripada memiliki beberapa objek yang digunakan setiap hari, seseorang boleh melanggan perkhidmatan untuk mendapatkan akses kepada faedah yang sama, tetapi tanpa perlu memiliki, mengekalkan atau melupuskan objek yang dipersoalkan. Pengguna tidak lagi membeli produk; mereka membeli akses kepada perkhidmatan. Kadangkala, ini bermakna hanya memajak objek dan bukannya membelinya, tetapi model itu melangkah lebih jauh. Ia menggambarkan anjakan tanggungjawab dan mentaliti. Oleh kerana pengguna tidak lagi memiliki objek, tanggungjawab untuk menggunakan semula dan mengitar semula jatuh kepada pengeluar, yang kini bertanggungjawab ke atas keseluruhan kitaran hayat objek yang mereka cipta.
Setakat ini, konsep itu mempunyai sedikit kaitan dengan bidang seni bina dan reka bentuk. Walaupun ia tidak boleh digunakan pada setiap aspek industri bangunan, perubahan mentaliti yang serupa boleh mengakibatkan peningkatan jangka hayat sistem yang dijangkakan yang menjadikan bangunan berfungsi dan peningkatan keupayaan kita untuk menggunakan semula sumber dan juga ruang yang kita bina.
Bolehkah Ia Sebenarnya Berfungsi?
Di Amsterdam, Lapangan Terbang Schiphol telah memeterai perjanjian dengan Philips Lighting dan kontraktor Cofely. Di bawah nama “cahaya sebagai perkhidmatan”, lapangan terbang membayar untuk cahaya yang dihasilkan, manakala Philips kekal sebagai pemilik peralatan pencahayaan. Model perniagaan bukan lagi transaksional tetapi berdasarkan perkhidmatan yang disediakan secara berterusan. Perjanjian itu membenarkan kemudahan memasang lampu yang agak mahal tanpa menanggung kos pendahuluan yang tinggi. Ia juga membayangkan bahawa Philips dan Cofely bertanggungjawab untuk mengumpul lampu dan mengitar semula bahan pada akhir hayat perkhidmatan mereka.
Menurut Platform Pemegang Kepentingan Ekonomi Pekeliling Eropah, projek itu mengakibatkan pengurangan kos penyelenggaraan, kerana hayat kelengkapan dilanjutkan sebanyak 75%. Inisiatif ini juga mengehadkan penggunaan bahan mentah kerana setiap komponen digunakan semula atau dikitar semula pada penghujung hayat perkhidmatannya.
Kami percaya bahawa semakin banyak perniagaan yang berfikiran ke hadapan akan beralih kepada model ringan sebagai perkhidmatan. Lagipun, kebanyakan kita sudah biasa dengan model seperti ini – contohnya, saya minum air, tetapi saya tidak mempunyai takungan di ruang bawah tanah saya. Ramai orang terbiasa dengan model bayar semasa anda pergi. Tambah pada ini penjimatan tenaga yang besar daripada teknologi LED dan kemampanan keseluruhan sistem, dan cadangan itu menarik. – Frank van der Vloed, pengurus besar Philips Lighting Benelux untuk Majalah LED
Tidak semua inisiatif telah berkongsi tahap kejayaan yang sama. Pada 1990-an, Interface, sebuah syarikat lantai komersial yang berpangkalan di AS, cuba mengalih model perniagaannya daripada menjual kepada memajak sistem lantai. Dengan bayaran bulanan, syarikat akan memasang, menyelenggara dan mengalihkan lantai dalam usaha untuk mengelakkan bahan daripada tapak pelupusan dan mengitar semula bahan mentah berharga yang terdapat dalam permaidani yang dibuang. Selepas tujuh tahun, Interface terpaksa meninggalkan model itu, kerana majoriti pelanggannya lebih suka membeli daripada memajak permaidani mereka, seperti yang dilaporkan oleh Harvard Business Review. Penyelenggaraan permaidani jatuh di bawah perkhidmatan kebersihan, sekali gus menyebabkan kos tidak dapat dilihat oleh pelanggan, berbanding dengan bayaran bulanan yang membebankan.
Strategi Di Sebalik Ekonomi Langganan
Salah satu prinsip utama model langganan ialah hakikat bahawa pengeluar mengekalkan pemilikan produk. Ini menjadikan pengeluar bertanggungjawab ke atas penyelenggaraan dan pelupusan produk pada penghujung jangka hayatnya. Bagi pengguna, ini meringankan beban mencari kemudahan kitar semula atau alternatif pelupusan yang bertanggungjawab. Bagi pengeluar, ini adalah peluang untuk mengekstrak nilai terbenam yang masih terkandung dalam produk. Nilai ini bergantung pada kerumitan produk dan infrastruktur yang diperlukan untuk mengumpul dan mengekstraknya.
Model langganan juga memberi insentif kepada lanjutan jangka hayat produk. Semakin lama produk bertahan, semakin kurang keperluan untuk penggantian. Dalam model ekonomi bukan bulat, pengeluar cenderung untuk mencipta “keusangan yang dirancang”; dalam erti kata lain, untuk mencipta produk yang cepat rosak dan sukar dibaiki, jadi pengguna digalakkan untuk sering membeli semula. Dalam model pekeliling, ini tidak lagi menguntungkan mana-mana pihak. Produk juga direka bentuk untuk pembongkaran dan kitar semula untuk memudahkan proses penyepaduan semula bahan ke dalam barisan pengeluaran baharu.
Sambungan kepada Seni Bina dan Reka Bentuk
Pada skala bandar atau seni bina, model langganan berkongsi persamaan dengan konsep seperti modulariti atau penggunaan semula adaptif. Pada skala yang lebih kecil, kawasan yang paling cenderung untuk dibangunkan melalui model ini mungkin adalah pemasangan, pencahayaan, pengudaraan dan kawalan iklim. Sistem bersepadu ini boleh difahami dengan mudah sebagai perkhidmatan, dengan sebahagian daripadanya mengandungi elemen boleh guna yang masih mengandungi bahan bernilai tinggi. Kemasan dalaman mungkin mempunyai beberapa potensi, tetapi mereka juga menghadapi beberapa masalah. Dalam contoh permaidani Antara Muka sebelum ini, produk itu sukar untuk dikumpulkan dan mengandungi nilai terbenam yang rendah, menjadikannya strategi yang sukar untuk dilaksanakan. Sama ada ia akan menjadi model yang lebih berdaya maju di peringkat institusi atau swasta bergantung pada jenis perniagaan dan perkhidmatan tertentu.
Model langganan menangani prinsip ekonomi bulat: kitar semula, kitar semula dan memanjangkan jangka hayat objek. Ia melakarkan laluan ke arah matlamat ini dengan membahagikan tanggungjawab, mewujudkan situasi menang-menang, dan menyokong dorongan ke arah masa depan yang lebih mampan dengan model perniagaan yang berdaya maju. Strategi memang ada hadnya. Ia tidak boleh digunakan pada setiap aspek pengeluaran seni bina, dan, di beberapa kawasan, ia dijangka akan mendapat rintangan daripada orang ramai. Tetapi secara keseluruhan, ia harus difahami sebagai hanya satu daripada banyak versi pekeliling yang boleh digunakan untuk proses membina persekitaran kita. Model lain termasuk menginovasikan pengeluaran bahan untuk menggabungkan semula sisa, mencipta komponen bangunan boleh guna semula dan berskala atas permintaan, atau mereka bentuk untuk dibongkar.
Artikel ini adalah sebahagian daripada Topik : Ekonomi Pekeliling. Setiap bulan kami meneroka topik secara mendalam melalui artikel, temu bual, berita dan projek seni bina. Kami menjemput anda untuk mengetahui lebih lanjut tentang Topik kami. Dan, seperti biasa, di kami mengalu-alukan sumbangan pembaca kami; jika anda ingin menghantar artikel atau projek, hubungi kami.
Sumber: АrсhDаilу
